1 Ağustos 2009 Cumartesi

Yaylala Yolunda Mani

YAYLA; Köylere 15- 20 Km mesafede hiçbir tarla ve bahçe tarımının yapılamayacağı kadar soğuk, oldukça geniş bir alandır. Her köyün orada da ufacık bir köyü vardır. 10 ay ıssız kalan bir köy yayla evlerinin duvarı taş, direği taş , sediri taş, tavanı taştır.

Zaten Hanak' lı hiçbir zaman tatil için veya serinlemek için çıkmaz yaylaya. O aslında serin değil sıcağa hasrettir.

O, Yaylaya malına nafaka aramak için zıkar. Köydeki ekini ve çayırı hayvanlardan "ağartı" yı insanlardan korumak için yaylaya çıkar. Yaylaya çıkarken de aşağıdaki maniler söylenir.


Bu dağlar kömürdendir.

Geçen gün ömürdendir.

Feleğin bir kuşu var

Fençesi demirdendir.

Bu dağlar olmasaydı

Çiçeği solmasaydı

Ölüm Allah'ın emri

Ayrılık olmasaydı

Bu dağın ardı meşe

Gün gide, gölge düşe

Ben yardan edenin

Evine şivan düşe

Bu dağın oylumluna

Kuş konar yaylımına

Gel kardeş görüşelim

Geldik yol ayrımına

Bu dağlar meze dağlar

Çiçeği taze dağlar

Suları şarap oldu

Otları meze dağlar

Bu dağlar ulu dağlar

Gök çimen sulu dağlar

Dibinden eli göçmüş

Başında bulut ağlar

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder